Διαβάστε ένα άρθρο (συμμετοχή στις
"Γνώμες" του NEWS 247) για τη βία της νεολαίας, των δύο μέτρων και δύο
σταθμών, της αδικίας, των ψεύτικων προτύπων και την αιτία των φαινομένων
που οδηγούν σε κυνήγι μαγισσών....
Νίκος Μαρκάτος
Η κοινωνία έκπληκτη παρατηρεί όλους εμάς που παρελαύνουμε
στις τηλεοράσεις κάνοντας ιδεολογικά κηρύγματα, εκτοξεύοντας
ασυναρτησίες, ιδεολογικοπολιτικά βέλη εναντίον όλων, καθώς και τις
πολιτικές στοχεύσεις σχολιαστών ταγμένων σε κόμματα, και φρίττει. Όλοι
εναντίον όλων με μία έγνοια: Ποιος θα συνεχίσει να λυμαίνεται τον κόπο
μας.
Ξαναζήσαμε τα βίαια, άθλια επεισόδια στους δρόμους μας και
ξανακούστηκαν τα ίδια ξύλινα και χάρτινα (το χαρτί είναι απλά προϊόν του
ξύλου) κλισέ που ακούγονται τα τελευταία τουλάχιστον 20 χρόνια. Όλοι
μιλούν για τη βία των «γνωστών-αγνώστων», (διεκδικώ την πατρότητα της
‘έκφρασης’!!), της αστυνομίας, των αλλοδαπών κ.α.
Κανείς, μα κανείς, ούτε καν η λεγόμενη πνευματική ηγεσία, δε
μίλησε όμως για τη βία που ζει η Νεολαία η οποία ζει τη βία της αδικίας.
Ζει τη βία των δύο μέτρων και δύο σταθμών. Των ισχυρών που μπορούν και
ξεπερνούν νόμους και αρχές και των αδύναμων που όλα τα υποφέρουν, τη
γραφειοκρατία, την αυθαιρεσία, τη ρουσφετολογία, τη διαφθορά. Ζει τη βία
του εξευτελισμού της προσωπικότητας, όταν τους ζητούν κομματική υποταγή
για μια δουλειά. Ζει τη βία του εξευτελισμού των πτυχίων που δεν έχουν
αντίκρισμα στην προοπτική εργασίας . Ο νέος ζει χωρίς να μπορεί να
φτιάξει οικογένεια, με ανασφάλιστη εργασία, με εργασία χωρίς προοπτική,
με ανεργία.
Η Νεολαία ζει τη βία ψεύτικων προτύπων που δεν έχουν σχέση με
τα δικά της όνειρα, τις δικές της επιθυμίες, τις δικές της ανάγκες, τις
ελπίδες που όμως τις επιβάλλονται από τη χυδαία αγορά. Τη βία της
καταστροφής του περιβάλλοντος, τη βία της ανασφάλειας, τη βία της
πολιτείας που δε νοιάζεται, που την αντιμετωπίζει μάλιστα ως ύποπτη. Τη
βία της έλλειψης πρόνοιας, συμπόνιας, ανθρωπιάς στη Διοίκηση, στους
δρόμους, στις πόλεις μας. Και ξαφνικά εμείς οι αστοί, δικηγόροι,
γιατροί, μηχανικοί, έμποροι, κτλ, βλέπουμε τους γιους και τις κόρες μας
να στήνουν οδοφράγματα. Γιατί απορούμε? Αυτός ο κόσμος μας, αυτή η
Δημοκρατία της Απάτης, δεν τους χωράει. Έχουμε χάσει την επαφή με τους
νέους. Αναρωτηθήκαμε ποτέ πώς ζούνε, καταλαβαίνουμε το νόημα του θυμού
τους? Αμφιβάλλω.
Βουτηγμένοι μέσα στην υποκρισία, ακούγαμε τη τότε «δήθεν»
Υπουργό Παιδείας να κατηγορεί ανυπόστατα τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου
για το θέμα της κατάληψης κτιρίου της Νομικής Σχολής, ενώ είναι γνωστό
σε όλους ότι με βάση το άρθρο 3 του Νόμου της 4009/11 (το τέλος του
Πανεπιστημιακού Ασύλου), η Πολιτεία οφείλει να κινείται αυτεπάγγελτα σε
περιπτώσεις που τελούνται αξιόποινες πράξεις και τη στιγμή που οι
Πρυτανικές αρχές είχαν έγκαιρα ενημερώσει όλες τις αρμόδιες αρχές. Δικό
της είναι το σφάλμα και η ευθύνη πλέον και όχι των Καθηγητών ,που
δυστυχώς δε σπούδασαν πολεμικές τέχνες!
Η βία του Υπουργείου Παιδείας εκδηλώνεται τόσο με
εισαγγελικές παρεμβάσεις όσο και οικονομικούς εκβιασμούς προς τα
Πανεπιστήμια για να υποτάξει το πανεπιστημιακό κίνημα. Σε αυτή την
κατεύθυνση βρίσκει αρωγούς τα φιλικά προς την Εξουσία ΜΜΕ, τα οποία
προκλητικά συνεχίζουν τις συκοφαντικές επιθέσεις εναντίον των
πανεπιστημιακών φορέων και δυστυχώς και κάποια, λίγα ευτυχώς, «πρόθυμα»
μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας (ναι, σωστά μαντέψατε, προσκείμενων
στο ΠΑΣΟΚ) που προσπαθούν να γίνουν και αυτοί αρεστοί στην Εξουσία (για
μελλοντικό βόλεμα σε «θεσούλες»), και υποκριτικά βογκούν γιατί, λέει, οι
σύλλογοι χρησιμοποιούν αντιδημοκρατικές διαδικασίες! Σε αυτή την
κοινωνία της υποκρισίας, στη χώρα που ποτέ δυστυχώς ο Λαός δεν επέβαλε
τα δικαιώματά του, φοβάμαι ότι το κέντρο της Πόλης θα καταστρέφεται ξανά
και ξανά. Και όμως το πρόβλημα μπορεί να εξαφανιστεί αμέσως, απλά με το
να εξαφανιστούν όλοι εκείνοι που ζητούν στις τηλεοράσεις την εξαφάνισή
του!
Καιρός λοιπόν να αφήσουμε το κυνήγι των μαγισσών και
πρυτανικών αρχών και να αρχίσουμε όλοι μας να καταλαβαίνουμε ότι η αιτία
όλων αυτών των φαινομένων δεν είναι άλλη από τα αντίστοιχα προβλήματα
που τα δημιουργούν.
Η ανεργία, η έλλειψη οράματος, η οφθαλμοθηρία και αδυναμία
αυτοελέγχου των ΜΜΕ, η τυφλή κυριαρχία των δυνάμεων της αγοράς αντί της
φυσιολογικής επικράτησης των αναγκών και των αξιών χρήσης και, το
κυριότερο, η (ορατή ιδίως στους νέους) πλήρης αναξιοπιστία του πολιτικού
λόγου και το παντελώς ανίκανο πολιτικό προσωπικό, θα γεννούν απόγνωση,
αποξένωση και συγκρούσεις, που εμείς αμήχανοι θα προσπαθούμε στη
συνέχεια να βαφτίσουμε διαδηλώσεις, πολυτεχνεία, γήπεδα ή όπως αλλιώς
εκάστοτε βολεύει την αγοραία δημοσιότητα.
*Ο κ. Νίκος Μαρκάτος είναι Καθηγητής Ε.Μ.Π., Πρόεδρος
Σχολής Χημικών Μηχανικών ΕΜΠ, Πρύτανης Ε.Μ.Π. 1991-97, Senior Visitor
στο Department of Applied Mathematics & Theoretical Physics του
Πανεπιστημίου Cambridge και Fellow του Selwyn College του Πανεπιστημίου
Cambridge. Visiting Professor University of Surrey(2000-2011).
