Από την ανθρώπινη ιστορία μπορούμε να συμπεράνουμε ότι
μεγάλα μυαλά και σημαντικοί άνθρωποι, εκείνης της εποχής, έτειναν να βάζουν
ταμπέλες, ονομασίες καθώς και να κατηγοριοποιούν τους ανθρώπους ανάλογα με τα
πιστεύω του κοινωνικού περιβάλλοντος...
Κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να σταθούμε
επιφυλακτικοί σε τέτοιου είδους υποκειμενικές κατηγοριοποιήσεις εφόσον όλα
είναι δυνατόν να αναιρεθούν όσο υπάρχει ο άνθρωπος, από τη στιγμή που όλα
κατασκευάζονται από τον ανθρώπινο εγκέφαλο.
Όσο περνάει ο καιρός ο άνθρωπος γίνεται εξαιρετικά ικανός
στο να κατακρίνει, να κατηγοριοποιεί ή καλύτερα να ταμπελοποιεί τους άλλους και
να ταξινομεί τα αισθήματά τους.
Οι περισσότεροι έχουν μείνει σε αυτά που έχουν
ήδη μάθει και βασιζόμενοι στην προϋπάρχουσα ιδεολογία αξιολογούν και
κριτικάρουν, όμως στην ουσία ΜΕΝΟΥΝ ΣΤΑΣΙΜΟΙ…
Ο άνθρωπος πρέπει να μάθει να
ανοίγεται στις τάσεις της εποχής και να προσαρμόζεται σύμφωνα με αυτές,
διατηρώντας πάντα την προσωπική του ταυτότητα. Αν όλοι ακολουθούσαν αυτόν το δρόμο,
τότε θα ήταν περισσότερο ανοιχτοί σε κάθε νέα συμπεριφορά και εικόνα ενός
ατόμου, αποφεύγοντας την στεγνή κατηγοριοποίησή του.
Στην πραγματικότητα εμείς οι ίδιοι θυσιάζουμε τον εαυτό
μας στο βωμό της προκατάληψης.
Στη μοντέρνα εποχή εύκολα διακρίνεται η ψεύτικη
απελευθερωτική συμπεριφορά των ανθρώπων, οι οποίοι δείχνουν απελευθερωμένοι
δείχνοντας πως μπορούν να συζητήσουν τα πάντα δίχως να βάλουν ταμπέλα σε κάποιο
θέμα όπως: μίζερο, κιτς, μελαγχολικό, βαρετό, υπερβολικά συναισθηματικά φορτωμένο.
Απελευθερωμένο θα λέγαμε το νου που αποφεύγει να βάλει όρια και ταμπέλες στις
συζητήσεις, αυτόν που αποδέχεται όλες τις ιδέες χωρίς απαραίτητα να τις ενστερνίζεται.
Τέλος, θα έλεγα απελευθερωμένο το νου ενός ανθρώπου που ξέρει να κάνει ένα βήμα
πίσω ώστε να δει το λάθος του χωρίς εγωισμούς, να μπορέσει να το χειριστεί και
μάλιστα να μπορεί να ακούει τον άλλον.
Ένα εύστοχο παράδειγμα που όλοι λίγο ή πολύ έχουμε ζήσει
είναι ο φόβος να εμπιστευτούμε τους ανθρώπους που μας πλησιάζουν. Και τότε
κολλάνε τις ταμπέλες. Σνομπ, εγωμανής, αντικοινωνικός, ψώνιο κ.λπ. Λέξεις που
ουσιαστικά δεν αντιπροσωπεύουν το χαρακτήρα και την προσωπικότητά μας.
Κάθε μέρα διαπιστώνεις πως οι άνθρωποι κάνουν ένα βήμα
ακόμη, πιο μακριά μας. Το ανθρώπινο είδος "αναπτύσσεται" γύρω από
μια πλαστική πραγματικότητα, μια μεγάλη ταμπέλα, από την οποία έχει χαθεί το
αληθινό.
Νιώθετε ακόμα αληθινοί;
Γύρω μας υπάρχουν παντού ταμπέλες, σύρματα,
τσιμέντο και φώτα που φωτίζουν αυτό που αναγκαστικά γίναμε και όχι αυτό που πραγματικά
είμαστε. Άνθρωποι…!!!
Νικολίνα Γκιουρτζή psychothemata
*Την ευθύνη στα κείμενα που αναρτούνται στο o-delalis.blogspot.gr φέρει ο υπογράφων ή η πηγή, και δεν αποτελούν απαραίτητα θέση και άποψη του παρόντος ιστολογίου o-delalis.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου